Bij het overlijden van Rudi loopt deze blog dan ook ten einde. Alles blijft online maar er valt niets meer te vertellen…
Toch nog enkele dankwoordjes:
Bedankt…
Aan de dokters die hun uiterste best hebben gedaan, we kregen nooit het gevoel een nummer te zijn, maar werden altijd behandeld als een echte persoon en we houden er ondanks de foute afloop toch een goed gevoel aan over!
Bedankt…
Aan de verpleging van de afdeling oncologie waar Rudi de voorbije weken heeft doorgebracht. Stuk voor stuk fijne mensen die hem zeer goed verzorgden.
Bedankt…
Aan de verpleging van de afdeling palliatieve zorgen waar Rudi de laatste week doorbracht. Ook dit waren zeer fijne mensen met super verzorging.
Bedankt…
Aan de collega’s van Rudi. Hij keek altijd uit naar jullie bezoekjes. Bij de brandweer gaan heeft hij altijd de beste beslissing in zijn leven gevonden!
Bedankt…
Aan zijn beste vrienden, die hem ten alle tijden zijn blijven steunen, zonder jullie zou hij het niet zo lang hebben volgehouden.
Tenslotte een woordje tot andere patiënten die tegen deze rotziekte vechten…
Geef de moed nooit op! Laat dit verhaal jullie niet ontmoedigen, maar probeer er de kracht uit te halen om positief te blijven denken. En moest het toch fout gaan, probeer dan intens te genieten van de laatste momenten!
Ikzelf, als echtgenote, heb er heel veel aan dat wij op een deftige manier hebben afscheid kunnen nemen, dit is heel belangrijk, praat erover met elkaar, nadien geeft je dat rust, anders blijf je met zoveel vragen achter.
Schatje, het ga je goed hierboven!!
Vele groetjes,
Cindy xxx
En bedankt Cindy, om tijdens deze periode er te zijn voor Rudi, om met hem mee te vechten, om voor je gezin te zorgen, en om de kracht te vinden om weer verder te gaan...
BeantwoordenVerwijderenLieve Cindy,
BeantwoordenVerwijderenVoor mijn opleiding als verpleegkundige Google ik vaak het een en ander en kom ik wel eens de foto's van Rudi tegen. Ik heb al een aantal keer je weblog gelezen, zo ook vandaag. Ik wil je graag bedanken voor het delen van dit proces, het geeft mij inzicht in hoe het voor jullie is om zo'n zwaar ziektebed mee te maken en hoe je dit hebt ervaren. Het raakt mij als mens om te zien hoe zo'n proces zo kan lopen. Het is een aantal jaar geleden voor je dat je dit hebt meegemaakt, al begrijp ik dat je nog dagelijks met de gevolgen leeft. Ik hoop dat het goed met je gaat en ik wens je bij deze veel steun en geluk!
Natascha